Ya sabır, diyorum. Haddimi aşmamak için günlerdir tereddüt ediyorum; ama yazmanın vakti geldi de geçiyor bile. Evet efendim, benim oyumla dağdaki çobanın oyu bir! Bu serzenişi yapan hanım kızımız o çobanın hanesine girip de çorbasını içmiş miydi acaba? Okuyup adam olduktan(!) sonra tarlasına dönüp beğenmediği çobanla iki kelam etmiş miydi?
 
İktidar partisinin mutlak zaferinin ardından “bizim cenahta” o malum habis ses yeniden yankılanmaya başladı: “Koyunlar! Biz sizin yerinize düşünmekten yorulduk!”
 
Atlıyorsun arkadaş! Atladığın çok şey var da hele birinin üzerinden her seferinde zıplayarak geçiyorsun: Kendini en zeki, en mahir, en çok bilen sandığın sürece kimseye faydan dokunmaz. Velev ki senden iyisi olmasa bile başkası yerine düşünmeyi kendine hak görecek kadar büyüttüysen burnunu, yumruk yemeye de razı olmalısın.
 
***
 
Bir kuşak Batılılaşma kaygısına kapılıp her şeyi korkuyla açıkladı. Hemen ardından gelen güzelim insanlar, bağımsızlığın elden gittiğine yanıp her olayı uluslararası komplolarla gerekçelendirdi. Şimdilerde sen de her şeyi zekâyla açıklamaya çalışıyorsun. Hayata tek bir faktörle yaklaşmaya çalışırsan cumhuriyetin ilk yıllarından beri düşülen çukura sen de düşersin.
 
Üzülsen de, kırılsan da, beğenmesen de hiçbir şeyi tek bir nedenle açıklayamazsın. Sen de haklısın, Batılı bir eğitimin “pozitivizm” diye çığırdığı tezgâhtan geçip her şeyi neden-sonuç ilkesiyle anlamaya çalışmakla geçti ömrümüz. Neden diye sordukça zihnimiz doğru ya da yanlış bir yanıt bulup bizi tatmin ediyor. Ne ki yanılıyoruz!
 
Şimdi yüreğin soğusun diye “Koyun!” diyorsun. O küçümsediklerin de seni ciddiye alıp “Koyun dediniz koyduk” derse söyleyecek sözün var mı?
 
***
 
Cumhurbaşkanlığı seçiminde 12 yıldır liderlik eden bir adayın karşısına, bırak adını bilmeyi telaffuz bile edemediğin bir adamı çıkardılar. Yetmedi, “tıpış tıpış oy vereceksin” dediler. Ne yaptın? Partiye mi yürüdün? İmza toplayıp kendi adayını mı çıkardın? Adam lütfedip halkı muhatap almadı da kapalı salon buluşmaları yaptı, tek bir söz mü söyledin? Sahiden gidip tıpış tıpış oy verdin.
 
Şimdi elini vicdanına koy da söyle, liderini tanıyıp inanarak oy veren mi koyundu, sen mi? Yıllardır küçümsediğin o çoban sana dönüp de “sürü gibisin, meçhul bir adamın peşinden gidiyorsun” dedi mi?
 
Demediyse asaletindendir!
 
***
 
Köyünden çıkıp şehirde okullar okuduktan sonra tarlana ne faydan olur, düşündün mü?
 
Ziraat mühendisi çıkıp köyüne, gıda mühendisi çıkıp mezrana döndün mü?
 
Mecburî hizmet olmasa Yozgat’ta, Çorum’da, Bingöl’de kaç öğretmen, kaç tabip görürdün?
 
Şu fabrikayı İzmit’e kuracağıma Gümüşhane’ye kurayım, dedin mi? “Erişte dediğin her yerde kesilir, artık mesafeler kısaldı, mamulü köyümün kadınlarına emanet edeyim,” diye geçirdin mi içinden?
 
Kendin kadar zeki bulmadığın hemşerinle oturup iki kelam ettin mi? Konuşacak bir şey bulamasan da birlikte ağlayabildin mi arkadaş! Ekin çürüdüğünde evlat acısı gibi bir yumruyu yüreğinde hissettin mi?
 
Soma’dan nasıl AKP birinci çıkar diye dövünürken “Soma’ya neden insanlığa yaraşır bir madeni ben açmadım da bu müteahhit zihniyete terk ettim yurdumun insanını” diye hayıflandın mı? Evlerine ekmek götüremezlerken aklına Soma gelmiş miydi de şimdi hayatları pahasına çalışıyor olmalarını yadırgıyorsun?
 
Hepsini sil geç... Nerelisin diye sorduklarında ne diyorsun? Gidip görmesen de köyünün adını söyleyebiliyor musun, yoksa en iyi ihtimalle bir ilçe adı mı çıkıyor ağzından?
 
Sen özünden utanıyorsun arkadaş! Cahil, dedikçe; aptal, dedikçe kendini hemşerilerine yakıştıramıyorsun.
 
“Oysa bilmediğin bir şey var sevgilim”
 
Bu halk sende bütün günahları kendince temize çekti. Sen küçümsedikçe o geleceğinin peşine düştü. Yüreğin olsaydı da ele çuvaldızı almadan evvel iğneyi kendine batırsaydın.
 
Bu işi zekâyla açıklamaya çalışıp “koyun” dediğin sürece, sana bana daha çok koyarlar.