Küsmeyi sevdiğimiz su götürmez bir gerçek. Narin insanlarız, malum. Eleştiri alınca önce kabuğumuza çekilir, sonra yavaş yavaş soğuruz. Sevilmediğimizi, değer görmediğimizi hissedersek küsüveririz.
 
Misal, birkaç sene evvel şarkı yarışmasına küstük. “Herkes komşusuna yüksek puan veriyor. Bizi seven komşumuz kalmadı, gidiyoruz,” deyip posta koyduk.
 
Evvelinde Muhterem “Daha da gelmem Davos’a,” diyerek bir dünya liderinden beklenen vakarla küsmüştü. Daha da gitmedi, Allahı var.
 
Batıya küsmek prim yapıyor diye önümüze gelen fırsatı değerlendiriyoruz. Lüksemburg Başbakanı’na 1915 Olaylarıyla ilgili tutumu nedeniyle küsmüş gibi yapsak da aslında hemcinsiyle evlendiği için mesafeliyiz. Öyle ya siyasi meseleler çözülür, bir paydada uzlaşılır; ama adamı Köşk’te ağırlamak gerekirse nasıl davet edeceğiz? Protokol Genel Müdürlüğü teyakkuza geçecek: “Beyefendinin eşi Beyefendiye, Hanımefendi mi eşlik etsin; yoksa eşler otel lobisinde mi beklesin?”
 
Risk almaktansa kestirme yoldan küsüverdik.
 
Eurovision’da da bir haltlar döneceği belliydi. İleri görüşlü bürokratlarımız vaktiyle önlem aldı: puanlama sisteminin adil olmadığını haykırıp kaçıştık. Nitekim geçen sene Avusturya’nın adayı Conchita Wurst ipi göğüslemesin mi! Kadın kıyafetleriyle sahneye çıkan sakallı genç, ahlâka mugayir bir kılıkla kötü örnek olamadan yok sayıldı.

İşler bu sene normale dönünce biz de gelecek sene yarışmaya dönmeye karar verdik.
 
***
 
Ülke genel seçime gidiyor. Başbakan, Muhtereme üç vurup bir sayıyor: “Okuma özürlü! Özetten kitap anlaşılır mı!?”
 
Haksız değil. Bu ülke, dakikada kırk küsur sayfa metin okuyabilen cumhurbaşkanları gördü. Danışmanların çıkardığı özetle ülke yönetirsen kim marjinal, kim muteber karıştırırsın.
 
Beriki adamcağız mikrofonu görünce dökülüyor: “Tayyip Beyi yalarım, ısırırım.”
 
O da haklı. Dürtülenmiş, canı çekmiş. Yüzde 52’nin oyuyla seçilmiş cumhurbaşkanı ısırılmaz, denir mi? Denmez.
 
***
 
Biri yalıyor, diğeri ısırıyor, beriki şer’i kurallara uysa hanımını boşayıp Muhteremin nikâhına gireceğini söylüyor. Kimse kimseye kızmıyor, bozulmuyor. Demek ki isteyince birbirimize küsmeden de idare edebiliyoruz.
 
Küsmeyin de hani biz marjinaldik?