Benim sınıf bilinci olmayan çok sayıda tanıdığım var. İşçi statüsünde olmalarına rağmen, sükseli işlerde çalıştıklarını sandıkları için kendilerinin birer işçi olduğunu ve emeklerinin sermaye sahipleri tarafından sömürüldüğünü bilmiyorlar. Özellikle finans, danışmanlık ve yaratıcı sektörlerde çalışan tanıdıklarımdan çoğu için işçi bayramı kendilerinden aşağıda, daha avam insanları ilgilendiren bir şey.

Bakın buraya kadar sakindim. Şimdi delireceğim. Cilalı mermer zeminli işyerlerinin, borçla aldıkları 50 metrekare rezidansların, çocuklarını gönderdikleri pahalı özel okulların havasının verdiği yersiz ve şuursuz öz güven ile işçi sınıfını hakir gören bu güruh tabii ki işçi bayramına da sıcak bakmaz, destek olmaz.

İşçi bayramı vesilesi ile ben tanıdıklarımı ve okurlarımı işçi haklarını ciddiye almaya ve desteklemeye davet etmek istiyorum. Türkiye işçi hakları konusunda tam bir çöplüğe dönüşmüş durumda. Evrensel ve uluslararası beyannamelerdeki haklar çiğneniyor. Çocuk işçiler, iş güvenliği ihmalleri, iş kazaları, ayrımcılıklar, adaletsiz uygulamalar konusunda tam bir çöplük olmuş ülke.

Ne mi yapalım? Kendini kabullenme konusunda herkesin öğrenecek çok şeyi var. Öncelikle ücretli çalışan herkesin işçi olduğunun bilincine varalım. Emeklerimizin sermaye sahipleri tarafından sömürüldüğünü ama güçlü söylemlerle ve propaganda ile işçi sınıfı bilincimizin eritildiğini idrak edelim. İşci haklarını talep edelim ve haklarımızı kazanmak, emeğimizin karşılığını almak için toplu olarak mücadele edelim. İşçi kimliğimizi önce kabul sonra temsil edelim ve destekleyelim. Haydi meydanlara! Şimdi birlik zamanı.