Ülkelerindeki çatışmalardan kaçan Suriyelilerin Türkiye’deki ilk adreslerinden biri küçük ve şirin sınır kenti Kilis olmuştu. Kısa bir süre içinde kentin toplam nüfusu Suriyeli misafirlerin eklenmesi ile 90 binden 210 binin üzerindeki rakamlara kadar ulaştı.
 
Artan nüfus ile birlikte ortaya çıkan acil ihtiyaçlardan biri de çocukların eğitim ihtiyacı oldu. Çünkü okuldan uzak kalan çocuklar ‘kayıp bir nesil’ olma tehlikesi ile karşı karşıyaydı.
 
Suriyeli çocukların kayıp bir nesil olmaması için gerçekleştirilen çalışmalar kapsamında, UNICEF Türkiye ve Türkiye Cumhuriyeti Başbakanlık Afet ve Acil Durum Yönetimi (AFAD) işbirliğinde, Amerikan Hükümeti’nin finansman desteği ile Kilis’te inşa edilen prefabrik bir okul Suriyeli çocuklar için yeni bir umut oldu.
 
Kilis’te açılan bu okul da dahil olmak üzere, söz konusu işbirliği kapsamında açılan onlarca prefabrik okul, Türkiye’de bulunan Suriyeli çocuklara eğitim imkanı sağlıyor. Bazı yerlerde kamp içinde, bazı yerlerde ise kamp dışında açılacak okullar ile Türkiye genelindeki Suriyeli çocukların büyük oranda eğitim imkanına kavuşması hedefleniyor.
 
Sonuç olarak ne kadar çok okul, o kadar çok çocuk için eğitim imkanı demek.
 
Ayman’ın hikayesi
 
Eğitimine devam eden öğrencilerden biri de 5. sınıfta okuyan Ayman. Kilis’in arka mahallelerinden birinde, ara bir sokakta, iki katlı eski bir binanın sınıfa dönüştürülen bir odasında karşılaşıyoruz onunla.
 
Daha ilk bakışta zeki bir çocuk olduğu hemen anlaşılıyor. Gözlükleri ve en ön sırada oturması da bu ilk izlenimizi pekiştiriyor olsa gerek.  Sonrasında öğretmenlerinden duyduklarımız da tahminimizde haksız çıkmadığımızı kanıtlıyor.
 
“Babam gazeteci. Annem Suriye’de iken coğrafya öğretmeni idi. Ama şimdi burada çalışmıyor, ev kadını. Ben doktor olmak istiyorum. İnsanları iyileştirmek en büyük hayalim” diyor 12 yaşındaki Ayman. O, 6’sı erkek 6’sı kız olmak üzere 12 çocuklu bir ailenin en küçüğü. Aile, üç ay önce Halep’ten Kilis’e gelmiş.
 
Ayman bir günü şöyle özetliyor: “Sabah 7’de uyanıyorum. Dua ettikten sonra kahvaltımı yapıyorum. Sabahları beni okula babam getiriyor. Okul bittikten sonra ise tek başıma yürüyerek eve dönüyorum. Yemek yedikten sonra ödevlerimi yapıyorum. Biraz televizyon izledikten sonra 9’da yatıyorum.”
 
Ayman’ın ilgisini en çok güreş, karete ve bilgisayar çekiyor. Bu konulardan konuşurken gözleri bir anda parlıyor loş sınıfta. Sohbetimizin sonunda tüm çocukların ortak dileğini tekrarlıyor O da: “Savaşın bitmesini, ülkeme dönmeyi ve eğitimimi tamamlamayı diliyorum.”
 
Ayman belki farkında değil ama o Suriyeli çocukları temsil ediyor bize verdiği kısa röportaj ile. Her bir cümlesi ile bizlere umut veriyor gelecek adına.
 
Suriyeli çocuklar tüm zorluklara rağmen eğitim haklarına dört elle sarılıyor…
 
Ekim 2014 tarihli orijinal yazı için:
http://unicef.org.tr/basinmerkezidetay.aspx?id=12499
 
 
 

Kilis’teki kamp dışı okulun 5.sınıfında en ön sırada oturan ve tüm dikkatini defterine veren bu çocuğun ismi Ayman. Henüz 12 yaşında. Yaklaşık 3 ay önce ailesi ile birlikte Halep’ten Kilis’e gelmişler.


Okulun dünyadaki tüm çocukların geleceği için çok önemli olduğunu söyleyen Ayman, en sevdiği dersler sorusuna Matematik, Arapça ve İngilizce derslerini sayarak cevap veriyor.
 

Kilis’in arka mahallelerinden birinde, ara bir sokakta, iki katlı eski bir binanın sınıfa dönüştürülen bir odasında karşılaşıyoruz Ayman ile. Daha ilk bakışta zeki bir çocuk olduğu hemen anlaşılıyor.  Öğretmenlerinden duyduklarımız da tahminimizde haksız çıkmadığımızı kanıtlıyor.
 

Kilis’te kamp dışında kalan Suriyeli çocuklar için eğitim veren bu prefabrik okul toplam 12 derslikli. Ülke genelinde çeşitli illerde bu okul gibi toplam 14 okul, UNICEF Türkiye’nin desteği ile inşa edildi ve eğitime kazandırıldı.