Şunun şurasında
iki aydan az bir zaman kaldı.

Kiminle konuşsam “Ellerim kırılsaydı da
Recep Tayyip Erdoğan’a oy vermeseydim”
diyor.

“Neden peki?” Diye sorduğumda,
“Herkesi birbirine düşürdüler.” Diyorlar.
              ***
Gerçekten de öyle…
Baba evlada, dost dosta küstü.
              ***
AKP güneşi gören buz gibi eriyor.
 
Erisin Vallahi.
İzleri bile kalmasın.

Neymiş,
Marmaray yapmış,
Duble yol yapmış.

İstemiyorum kardeşim.
Huzur yok huzur.
              ***
Ekonomi sıfır.
Vatandaş neredeyse her gün çorba
makarna yiyor.

Müslümanlık bile sayenizde çakma oldu.
Bir sürü soytarı var, hocayım diye
geçinen…
              ***
Bırakın hepsini ülkede bir Cumhurbaşkanı
var mı? Var.
Kimin Cumhurbaşkanı?
Benim değil.

Bir de kalkmış: “Başkan olacağım” diye
tutturuyor. Kusura bakmasın
önce gönüllerin başkanı olacak.

Ne demek gönüllerin başkanı?
Halkın yüzde yüzüne yakının sevgisi
kazanmak.

Tayyip Bey’de bu var mı? Yok.

Kırıcı konuşuyor,
topluma eşit mesafede durmuyor.

Her şeye karışıyor mu? Karışıyor.
AKP’nin milletvekili listesi Onun eleğinden
geçti mi? Geçti.
 
Beyefendi henüz bu haldeyken
bu karışıklıklar yaşanıyorsa, başkanlığını
düşünmek bile istemiyorum...
 
Uzatmaya gerek yok.

Bakın açık açık söylüyorum;
Sizi bilmem ama benden AKP’ye,
oy moy yok.