Gine’ye ilk otobüsü sömürgeci Fransızlar getirmiş olmalı:
-Gel bak!  Sana bir şey göstereceğim.
-Bu ne ki?
-Otobüs.
-Hibe bu, hibe! Bizden yani, bedava! Dırın, dırın, daat, daatt! Nasıl, beğendin mi?
-Teşekkür…
-Teşekküre gerek yok canım! O kadar zaman memleketinizi sömürdük, 2 tane otobüsün lafı mı olur? Atla hadi! Gazla Fransuva gidiyoruz!
Yıllar geçer, otobüse “hibe” diyen Gineliler kendi aralarında şöyle konuşurlar:
-9 buçuk hibesi geçti mi kardeş?
-Yok kardeş, ben de onu bekliyorum.
-Kesin su kaynatmıştır. Sıcaktan şekerim, sıcaktan. Şu Afrika’nın sıcağına motor mu dayanır? Sabahın bu saatinde yanıyoruz vallahi.
-Haklısın valla, yanıyoruz.
-Birisi gelse de bizim şu hibe sorunumuzu çözse di mi?
-Ya, ya! En az 50 hibeye ihtiyaç var diyorlar.
-50 hibe yeter bence.
-Bence de. Bir de şu bizim Başkanlık Sarayı da çok eskidi canım.
-Vallahi öyle, yakışıyor mu bize?
-Kimse de söyleyemiyor ki.
-Bize hem hibe sözü verecek, hem de bunu söyleyecek biri lazım.
-Ay inşallah. Nerede o günler? Allah mı söyletiyor kız yoksa?
Çok şükür Ginelilerin duaları kabul oldu, tam da Devlet Başkanlarının doğum gününe denk gelen günde, bizimkiler Saray konusunda Başkanın kulağını çekip, Ginelilere de 50 tane otobüs hibe sözü verdiler.
Gineliler çok sevinmişlerdir bu olaya, sevinçten “hibe, hibe” diye oynuyorlardır şimdi.
Ve “gine gelin” diyorlardır…