Sosyal medya uygulamalarının çoğundan ikinci kez ama bu sefer umarım geri dönmemek üzere ayrıldım. Bu temelli ayrılışın nedeni bağımlılıklarımı sorgulamamdı. Bu kararımın başka nedenleri de var. Onlara burada değinmeyeceğim. Hayatımın büyük kısmını görevimmişçesine görseller ve yazı ile kaydettiğim bir Facebook sayfam vardı. Öncelikle onu sonra da yeni arkadaşlar edinmek için kullandığım dört farklı uygulamayı kapattım. 

Bundan 22 sene önce bir dostum "hayat keçiboynuzu gibi, yarım saat kemiriyorsun çok az tat veriyor" demişti. Geçen sene sonunda bu sözü hatırladım. Senelerdir kemiredurduğum zevk aldığımı sandığım iletişim şekillerini sorgulamaya başladım. Beni sevgi, saygı, güvenlik açısından beslemeyen iletişim şekillerine saplanıp kalmıştım. Bunun nedenini bu sene başında buldum. Sevgi, saygı ve güven ihtiyacımı hep yeni, yüzeysel ve ambalajı güzel insanlarla iletişim ile karşılamaya çalışmışım. 

Sevgi, saygı ve güven duygularımı besleyecek insan ve iletişim yöntemi seçiminde ciddi hatalar yaptım özellikle geçen sene. Sevgimin takdir edilmemesi, saygımın kötüye kullanılması ve güven duygumun zedelenmesi ile yalnızca sevgisizlik, saygısızlık değil aynı zamanda aldatılmışlık hissi ile mücadele etmem gerekti. Bunlar her yetişkin insanın yaşayabildiği şeyler. Beni daha çok düşündüren neden bu kısır döngüye saplanmış, bana değer vermeyen insanların, değer katmayan iletişim yöntemlerinin bu denli müptelası olmuştum? Kırık kalbimi alıp neden gitmemiştim? 

Kötü gıdaların ve kötü ilişkilerin şöyle bir özelliği var. Sizi beslemezler ama rengarenk paketlerinde besin değeri düşüktür de yazmaz. Paketinin parlaklığına kanıp sırf bu kötü gıda ve ilişkilerle beslenmeye kalkarsanız, gerekli besini alabilmek için daha fazla tüketmeniz gerekir bu yararsız besin ve ilişkilerden. Vücudunuz ve ruhunuza yaptıkları tahribatı görmeyebilirsiniz, ve sizi beslediğini sandığınız ama aslında işe yaramayan besin ve sevgi kırıntılarının size zarar verdiğini fark ettiğinizde ise oldukça geç olabilir. Şişersiniz hem fiziksel hem de ruhsal olarak, ve öz güveninizi kaybeder, hayata karşı isteksiz ve bağımlı hale gelirsiniz. Bu oldu bana. Değer yargıları benimkilerden farklı, ilişki anlayışları dürüstlükten ve saydamlıktan uzak, tepkisel, fevri, anlık ve yüzeysel insanlarla gereğinden fazla yakınlaştım, hatta onlarla iletişimin müptelası oldum, özel hayatımı da fazlasıyla dışa açtım. Bunlar bana bir heyecan vermedi diyemem ama o heyecan senin aradığın bir şey miydi diye sorgularsak, hayır değildi. Yine de o heyecanın hoşuma gitmediğini söyleyemem. Tam bir çelişki gibi görünmekle beraber basitçe özetlersem sevdiğimizi sandığımız her şey bize iyi gelmiyor. Hatta kalıcı tahribat yapılabiliyor. 

Bir de şunun farkına vardım ki benim yeni insanlarla tanışmak için hiçbir uygulamaya aslında ihtiyacım yok. Beni tamamlayacak şeylere ve ilişkilere de gerek yok. Ben bir bütünüm. Beni tamamlayacak değil bana bir şey katacak ilişki ve iletişimlere açığım. Tamamlanma ihtiyacı ile başlayan ilişki ve iletişimlerin anlık tatminler dışında taraflara uzun vadede getirisinin az olacağını düşünüyorum.   

Hayatım üzerindeki kontrolü yeniden ele geçirmek amacıyla iletişim uygulamalarından çekilip arkadaşlarıma, okumaya, çalışmaya zaman ayırıp daha kaliteli bir hayat sürmeye karar verdim. Tabii ki söylediğim kadar kolay olmayacak bu. Zamana ihtiyacım olacak. Hepimizin değişime, hayatın gidişine müdehale etmeye ihtiyacı oluyor. Sıra bendeymiş bu sene. Bunu yapabilmek için de kendime dönmeyi ve derinleşmeyi düşünüyorum.  İşimde ve ilişkilerimde alışkanlığım olduğu üzere daldan dala atlamak yerine, ilişkiden işime her şeyi hakkını vererek yapmaya çalışacağım. Haydi bana kolay gelsin.