İşte Fahriye Evcen'ın o röportajı...

Size dair her şey dört dörtlük görünüyor... Onları bir yana bırakıp defolarınızı anlatarak başlasanız? 

- Defo derken bazı takıntılar geliyor sadece aklıma. 

​O da kabulüm. Nedir takıntılarınız?

- Kendime dönüp baktığımda fazla mükemmeliyetçi olmamın beni yorduğunu görüyorum. Bazen kontrolü elden bırakmak gerekiyor. Ama bunu yapamıyorum. Biraz daha rahat olmak isterdim.

Biraz daha sorumlulukları ciddiye almak ya da sorumlulukları daha az taşımak. Bunu pek yapamıyorum ve bu yüzden biraz yoruluyorum.

İnsanların büyüdükleri yer hayat tarzlarına yansır derler... Siz Almanya’nın Solingen şehrinde büyüdünüz... Bunun etkisi olabilir mi?

- Küçük bir şehirde doğup büyümenin aslında avantajı çok. Genel kaostan uzak yetiştim. Mesela trafik yok, kimsenin acelesi yok. Her şeyi daha sindirerek, tadını çıkararak yaşıyorsun. Aynı zamanda çok disiplin var. Bu beni biraz detaycı, kuralları dikkate alan ve disiplinli biri yaptı. 

Bu disiplin toplumunda aileniz nasıldı? 

- İtalyan aileleri gibiyiz. Altı kişilik bir çekirdek aile. Bir araya geldiklerinde çok eğlenceli ama uzakta olunduğunda bir telefon kadar yakınız. O anlamda neşeli bir çocukluk geçirdim.

Ama bu sakin yaşantı 19 yaşında bozuldu... İstanbul’da ve şöhrettiniz...

- Metropolde kavram kargaşası yaşadım. Burada her şey hızlı akıyor ve kaosla stresle karşı karşıya kalınıyor. Zamanla stresle yaşamanın, her şeyin biraz daha hızlı gelişmesinin ne demek olduğunu gördüm. Ama bu durumla kısa sürede barıştım. 

Peki şöhretin zorlukları ne?

- Oyunculuğa genç yaşta başladım. Hayatımda radikal değişimler olmadı. Tek değişen okuldan sonra başka bir sorumluluk almak ve bu sorumluluğu taşımak oldu. Her meslekte olacağı gibi buna da çok itinayla yaklaşmak gerekiyor, hayatının bir parçası oluyor. Zorluklar da biraz kendi elinde.

Eğer sen görmek istersen görüyorsun. Güzel taraflarını yaşayıp, güzel yanlarını görmek istersen çok fazla bir zorluğu yok.

Kaynak: Hakan Gence | Hürriyet

RÖPORTAJIN TAAMINI OKUMAK İÇİN TIKLAYINIZ...