TBMM Yolsuzlukları Soruşturma Komisyonu'nun eski Ekonomi Bakanı Zafer Çağlayan, eski AB Bakanı Egemen Bağış, eski İçişleri Bakanı Muammer Güler ile eski Çevre ve Şehircilik Bakanı Erdoğan Bayraktar’ın Yüce Divan’a gönderilmemesi yönünde karar almasının ardından Metehan Demir bugün kendi blogunda bir yazı yayınladı.

İşte o yazı:

AYNI YOLDA DEVAM

AYLARDIR yaşanan kavgaları, tartışmaları, herşeyi kilitleyen, bıktıran, arada sıkışan sıradan insanların gelecekten endişe etmeye başladığı kamplaşmaları büyük bir dikkatle izliyorum.
"Bu ülke nereye gidiyor?" endişesi ile soru soran o kadar çok insan var ki...

Medyada, sokaklarda, internette her yerde elimizde sanki satır varmış gibi klavyelerle sözcüklerle birbirimize saldırıyoruz. Ama sorun aslında giderek büyüyor.

Televizyonlarda her gece sırtını bir yere dayamış şuursuz savunucuların bağırışları sokaklara taşıyor. Onların nefret virüsünü bulaştırdığı onbinler, ertesi gün birbirine hücum ediyor. Biz de bir köşede bu saldırıları endişeli gözlerle izliyoruz. Ama bazen de bakıyorsunuz, bir gün saldırmanın doyumsuz zevkini alanlar ertesi gün hücuma uğrayan oluyor. Bitmeyen toplumsal bir kıyım, bir itibar erozyonu hepimizi teker teker vuruyor bu zor dönemde.

Sanki savaşı kazanacakmış gibi kendinden geçen ama aslında asla bu savaşın kazananı olmayacağını da bilmenin verdiği hırs gözleri, vicdanları kör ediyor.

BU GERGİNLİKLE ÇOK ZOR

Vatandaş ve ülke o kadar yalnız; o kadar korumasız ki. Sığınacak yardım isteyecek merci kalmamış. Devletin her birimi kendi içinde bölünmüş ve birbiri ile kavgalı. Vatandaşın canını malını hakkını huzurunu koruyacak devlet içten içe çatırdamaya başlamış. Biri diğerini yok etme derdinde.

İş dünyasının devlerinden sıradan esnafa işçisine herkes bu gerginlikle nereye kadar korkusunda. Muhalefet edenler, hakkının yendiğini söyleyenler veya uygulamalara karşı çıkanlar 'acaba bana ne olur'' endişesinde. Kimse korkudan konuşamıyor. Hesap sorulması veya izah edilmesi gereken durumları seslendirenler mutlaka bir şekilde diye yaftalanıyor, saldırıya uğruyor.

Yargıda seçimler oluyor, haberler bile cemaat ya da hükümet kazandı diye veriliyor. Türkiye'de normalde bir ülkenin en önemli meselesi haline gelmesi gereken olaylar, akla hayale gelmeyecek şekillerde formüle edilip arada kaynayıp gidiyor. Millet, zamanında birbirine en yakın olan isimlerin bugün birbirine nefretle saldırısına ve giderek bu ülkeden bir şeyler kopmasına şahit oluyor. Milletçe, aynı anda aynı şeylere üzülemez, aynı şeylere sevinemez hale geldik. Her gün nabzı 200, tansiyonu 20, şekeri 600 olmuş bir vücut değeri bir insanı ne kadar taşırsa bu ülkeyi de o kadar taşır bu gerginlikle.

Bu süreçte gazetecilerin herkesin popülist söylemleri bırakıp, daha da tarafsız olup; kim için olursa olsun, 'bu yanlış, ama bu da doğru' demesi gerekiyor. Kendi tarafına jest olsun diye 'ne yaparsan haklısın' diyerek aslında mevcut süreç daha da çıkmaza giriyor.

NE SÖYLEDİĞİM ARŞİVLERDEDİR

Meslek hayatım boyunca her tür şeye rağmen kimsenin hakkını yememeye, iyiye iyi kötüye de kötü demeye gayret ettim. Bu başörtüsü tartışmalarında da, hükümetin veya muhalefetin yaptığı tüm iyi veya kötü işlerde de böyleydi.

Benim sicilim, yorumculuk yaptığım dönemde sabah en çok izlenen program olan CNN Türk'te Parametre'dedir. Arşivlerde, Ergenekon'dan Balyoz'a Gezi'ye dek ne söylediğim mevcuttur. Yandaşlık gibi bir amacım olsaydı örneklerinde olduğu gibi çok şey sağlayabilirdim. Yolsuzluk iddialarındaki en kilit isimle röportajı 'ona toplum vicdanı adına her soruyu sorarım' diye reddetmezdim. Ya da yandaş olsaydım, Mustafa Balbay'ın hapisten çıktıktan sonra 'Metehan en zor günlerimde en yakın dostlarımdan bile görmediğim desteği verdiğin için sana teşekkürü borç bilirim'' sözlerini duymazdım.

İNSAN HATA YAPMAZ MI?

Hiç hata yapmadım mı?

Çok...

Sonrasında kendime kızdığım yorumlarım da oldu. Kimi zaman heyecan, kimi zaman aceleden yanlışlarım da... İyi niyetimi sömürüp yanlış bilgilendirenlerin de kurbanı oldum bazen. Defalarca alkış alırken çok tepki de çekmişimdir. Hayatım boyunca toplumun huzuru, devletin sağlığı, devamlılığına önem verdim. Belki bu prensip beni zaman zaman körleşmeye itmiş olabilir. Ama çok daha önem verdiğim bir şey daha da vardı. O da bireysel özgürlükler. İnsanların inandığını söylemesi gerektiğine inandım hep. Hiç gizli saklım olmadı. Bana 'seni dinliyorlar' dediklerinde 'kimseden saklım yok ki' dedim.

HERKESİN CANI SAĞOLSUN

Aylardır Egemen Bağış ile aramızda geçtiği iddia edilen telefon konuşması ile ilgili içinde hakaret de olan çok sayıda mesaj geldi. Herkesin canı sağolsun... İçinde küfür ve hakaret olmazsa her tür eleştiriye açık biriyim. Hata yaparsam özür dilemesini de bilirim.

Şu an, Türkiye'de devletin en tepesinden itibaren "arada bir de olsa" hata yapabileceği olasılığını kimse kabul etmiyor, özür dilemiyor. Ama aslında hepimizin hayatı hatalarda dolu değil mi? Ve hatalarımızla doğru yolu bulmaz mıyız?

Gelelim şu ses kaydı meselesine. Bu tape ile ilgili o zaman, 'oynanmış da olsa' diyerek; hiç bir ilgimin olmadığı Hükümet-Cemaat savaşında haksız şekilde araya sıkışmaktan, bana güvenenlerce yanlış anlaşılmaktan ve şahsi hassasiyetimden dolayı özür dilemiştim. Çünkü bizim kitabımızda hiçbir zaman birilerini gizlice yasadışı dinleyip arkadan vurup şantaj yapmak olmamıştı ve böyle şeyleri bilmezdik.

Neler yazdı bazıları... Ne yazsalar da dikkatle okudum. Kimi duygusallıkla, kimi kızgınlıkla küfür etti, espri yaptı. Bazısı destek verdi, kimi küstü. Kimi de bunun büyük haksızlık olduğunu söyledi. Mutlak gerçek var ki, bu bana yapılmış bir pusuydu. Öyle bir pusu ki bugün beni, yarın da mutlaka sizi veya yakınlarınızdan birini vuracak kadar kötü bir zihniyet.

"Metehan o tapeyi kabul etti, hatta istifa etti ortadan kayboldu' dahil neler neler yazdılar. Hepsi baştan sona yanlış. Öncelikle şunu belirtmek lazım; Aylardır bu olayı bizzat kendim araştırıyorum. Bizim kimseden çekinecek kaybolacak bir durumumuz asla olmadı.

O İDDİALARLA İRTİBATLANDIRILMASI ASLA KABUL EDİLEMEZ

Öncelikle, adımın geçtiği ses kaydını mide bulandırıcı yolsuzluk iddialarının olduğu 17-25 Aralık süreciyle irtibatlandırmak sadece yanlış değil aynı zamanda büyük bir ayıptır, haksızlıktır.
Ayrıca, o konuşma tek değil, farklı zamanlarda yapılan 3 ayrı çok eski konuşmayı içermektedir. Montaj dublaj diyecek sentetik bir savunmam asla olmadı, olmaz da. Ama bu konuşmalar bir araya getirildiğinde, özellikle din ile ilgili asla bir saygısızlık içermediğine beni tanıyanlar ve Allah şahittir.

Ömrüm boyunca dini değerlere saygı duymakla birlikte dindar gazeteci veya din üzerinden siyaset yapan rant sağlayan bir kimse olmadım. Yurtdışı gezilerde, siyasi kadrolara daha da yakın olmak için ilgisi olmadığı halde dindar görüntüsü verenlerden, dini ağzından düşürmeyip her türlü riyakarlığı yapanlardan da olmadım.

YANDAŞ SÖZÜ HAKARETTİR, TARAFIMIZ SADECE TÜRKİYE'DİR

Bugüne dek bu meslekte her noktaya tırnaklarımla geldim. Ne AKP'ye, ne devlete, ne CHP'ye ne de başka bir kişi ya da kuruma bel bağladım. O nedenle sadece hükümete değil herhangi bir yere yandaş gibi çirkin bir yakıştırmayı kendime sadece hakaret kabul ederim. Hükümetin her yaptığını onaylamak mesleğe en hafif tabiri ile kötülüktür. Yolsuzluk iddiaları dahil herkese her doğrusunu ve her yanlışını söylediğim eleştirdiğim kayıtlar, altını çizdiğim üzere CNN Türk arşivlerindedir.
Hayatım boyunca taraf tutamadım sadece her yayında söylediğim gibi bu ülkenin on milyonları gibi Türkiye'nin tarafında oldum hep.

AYLARDIR BİLİNMEYEN GERÇEK

Bana en çok gelen eleştirilerin başında 'E sen hükümeti de eleştiriyorsun ama bak Bakanla nasıl samimisin, sana yakıştı mı?' geliyor.

Çok haklı bir eleştiri. Ama bu süreçte öyle kirli bir algı operasyonu planlanmış ki bunun oyunun en kirli bölümlerinden biri olduğunu sonradan anladım. Burası çok önemli. Egemen Bağış'la konuşmaların derlemesi 18 Mart 2014'de internete verildi. Yani tam 4 Bakanla ilgili yolsuzluk tartışmalarının ayyuka çıktığı günlerde.

Ve bu konuşma da sanki o günlerde yakalanmış ve ben de hiç bu iddialara aldırmadan sanki tam da vıcık vıcık o günlerde bu konuşmayı yapmış durumuna düşürüldüm. Bu gerçeği aylardır yargısız infazda bulunanlardan da dikkatle okumalarını rica ediyorum. O konuşmalar Nisan ve Mayıs 2013'de gerçekleştirildi.

Yani, 17 Aralık'tan 8, tapenin yayınlandığı tarihten tam 11 ay önce... Aylardır susmanın merkezinde,bir haber için izini sürdüğümüz iki casusun hikayesi de vardı. Zaten bana bir gün önce 'sana unutamayacağın bir misilleme olacak' dendiğini bilenler biliyor. Yani beni ne Cemaat ne de hükumet ilgilendirdi en başından beri. O nedenle de bir şey söylemedim. Bu çatışmada yer almadım.

KONJONKTÜR DEĞİŞTİ DİYE DEĞİŞMEM

Konjonktür değişti diye zamanında merhaba dediğim cemaate yakın isimlere bugün kafamı çevirecek kadar çift karakter sahibi de olmadım. Zamanında, ne hükümetten, ne cemaatten, muhalefetten, ne de başka bir kesimden merhaba dediğim hiç kimseye bugün kafamı çevirmediğim gibi.

Cemaat meselesine gelince; yıllardır içlerinden tanıdıklarım var. Benim Cemaatle hiç ilgim yoktur ama bugün prim yapacak diye 'sen şu'sun sen bu'sun' diyemem ama eğer bu arkadan hançerlemeyi onların camiasından biri de yaptıysa, gerçekten ülkede bir yapılanma kuranları da varsa bunları da çıkarmak yine onların görevi. Hala o tanıdığım insanların içinde gerçekten iyi niyetli olanlar bulunduğuna inanıyorum.

BENİ KİMSENİN MAKAMI İLGİLENDİRMEZ

Doğrudur bir gazeteci bir bakanla en azından böyle konuşmamalı. Ama, Egemen Bağış'ı 1998'den beri yani siyasete girmeden çok önce New York'tan yakın tanırım. Eşini de. İkisi de arkadaşımdır. Ama asla ona yıllar boyunca adı ile resmi ortamlarda hitap etmemişimdir. Kendisi ayrıca eski bir Hürriyet çalışanıdır. Önemli olan benim onunla arkadaşlığımdan bir rant sağlayıp sağlamadığımdır. Beni, onun makamı da asla ilgilendirmemiştir. Kendisinin de diğer bahse konu isimlerin de yüzlerine bu sürecin izah edilmesi gerektiğini defalarca söylemişimdir.

Benim bugün üst düzey askerler, istihbaratçılar, en ılımlısından en radikaline dek farklı görüşlerin temsilcileri, CHP, AKP, MHP ve BDP'liler ile devlet bürokrasisinden çok daha yakın tanıdığım insanlar var. Özel telefon konuşmalarımda kimine abi de derim. Bu, onları 20 senedir tanıdığımdandır. Ama iş ile özel hayatı asla karıştırmadım. Buna da en çok yakın mesai arkadaşlarım ve siyasiler şahittir.

Öte yandan, din algısı için karıştırılan konuşmalar yerine, Umre'ye gitmeden önce Diyanet ile dikkat edileceklere dair konuşmalarım yayınlansaydı ben çok mu dindar görünecektim? Veya çok daha samimi olduğum CHP'li Gürsel Tekin ile yaptığım bir görüşme yayınlansa çok mu muhalif olacaktım?

NEDEN "SAÇMALADIM" DEDİM?

Diyorlar ki, "Ama siz, 'bakalım bugün ne saçmalayacağız televizyonda' dediniz." Evet onu dedim. Hala da diyorum. Televizyonda ne derseniz deyin sağduyu adına yol alamıyorsunuz ve her söylediğiniz suya yazılan yazılar gibi havaya gidiyor. Ne deseniz kötüsünüz. Ne deseydim sizce? Ya da size başka samimi bir soru sorayım: Her gün arkadaşlarınızla telefonda özelde sayısız konuşma yapıyorsunuz. Bu mahreminiz yayınlansa ne hissederdiniz? Burada, herhalde mağduriyeti anlatmama gerek yok. Dine saygısızlık ne benim ne de başka bir kimsenin haddidir.

Bugün asıl şaşırdığım birbirine küfür eden siyasetçilerin, gazetecilerin daha bir sene önce nasıl sarmaş dolaş dava arkadaşı oldukları... Ya da Tayyip Erdoğan'a 'emrederseniz' diyecek kadar kendinden geçen ve bugün size muhalif kimliği ile şirin görünen bazı gazetecileri de tebessümle izliyorum. Eminim bir gün onları da tanıyacaksınız, konunun muhatabı siyasetçiler kendilerinden neler neler istendiğini açıkladıklarında...

Ne iseniz aynen kalacaksınız. Ben bu yolda hükümet için de muhalefet için de herşeye rağmen doğruya doğru, yanlışa yanlış demeye devam edeceğim.

YOLSUZLUK İDDİALARINA DAİR SÖYLEDİKLERİM ORTADA

4 Bakanla ve diğer ilgili iddialar hakkında benim bugüne dek söylediklerim ortadadır. Hiç bir zaman kimse için çizgimi tarafsızlığımı değiştirmedim değiştirmeyeceğim. Keşke Yüce Divan'a gitseler orada yargılansalardı. Yüce Divan ya da ne olursa olsun eğer kim nerede suçlu bulunursa, benim sorumluluğum tarafsız bir gazeteci olarak görevimi yapmaktır. Ama suçsuzluğu kesin delillerle ispatlanırsa da yine tarafsızlığımı korurum.

GAZETECİLİK SİYASİ TARAF TUTMAMAKTIR

Gazetecilik bence siyasi taraf tutmama mesleğidir. Eğer zaten tarafsanız da siyasete gireceksiniz. Bu meslek bu ülkede bu başkente artık çok zor. Kimsenin hatasını kabul etmediği herkesin her yaptığını doğru sandığı ve yanındakilerin sürekli 'efendim siz süpersiniz' diye alkış tuttuğu bir siyasi atmosferde, Ankara'da gazeteci olmak hele bir de yönetim pozisyonunda olunca bir kabus hâlini alıyor. İnsana dengeleri koruyalım derken hata da yaptırıyor. Bu nedenle kimi zaman iyi olan şeylerde bile konuştuğumda çok kez 'yandaşsın' diye hücumlarla karşılaştım.

YANDAŞ GAZETECİ HER YERE YANAŞANDIR

Bugün artık Türkiye'de yandaş gazeteci meselesinin üzerine de gidilmeli. Sadece AKP değil seçimler yaklaşırken 'acaba bana da bir şey düşer mi' diye hükümete muhalif görünüp aslında başka partilere de sentetik şirinliklerle yanaşanlara da yandaş demek gerekiyor.

EN DOĞRUSU İÇİN BEKLEDİM

Aylarca susmamın sebeplerinden biri doğruyu yazabilmekti. Çünkü bu süreçte bana inanan insanlara en doğrusunu anlatmam gerekiyordu. Bugün gelinen noktada bazılarına göre herşey yolunda gitse de, anketlerde yüksek oylar görünse de buzda kaymaya başlayan bir araba kadar riskteyiz. Her şey bir şekilde birilerinden biliniyor mutlaka...

BU SAVAŞIN KAZANANI ASLA OLMAZ

Ama bir şey bilinmiyor; o da bu savaşın kazananının asla olmayacağı ve kaybedenin de sadece bu halk olacağı.. Tıpkı, teker teker zihnen ruhen imha edilen bir toplum projesinin yavaş yavaş ülkede hayata geçmesi gibi.

TANIDIK GELDİ Mİ?

Yıllar önce yüksek lisans yaparken bir derste kendine, insanına güveni olmayan kamplaşmaya müsait ülkelerin nasıl zayıflatılabileceği üzerine yazılan senaryoları okumuştum. Orada aynen şöyle diyordu:" Eğer bir ülkede halen rejim demokrasi oturmamış, popüler söylemler iş yapıyorsa ve vatandaşa güven yoksa o ülkenin kurumlarına bu zayıflatma ve çöküş prensipleri rahatlıkla uygulanabilir. Bir ülke bitirilmek isteniyorsa önce silahlı kuvvetleri, sonra istihbaratı ardından da polis ve yargı kurumlarının içi boşaltılır, aidiyet hissi kırılır. Sonrası insanların huzursuzluğu ve kamplaşmasını getirir. Ardından istenen plan devreye konur."

Nasıl, tanıdık geldi mi?

Masada yıllardır elden ele dolaşan bir silah var. Silahı her eline alan kendini sonsuz güçlü ve ölümsüz sanıp diğerlerine ateş ediyor. Sonraki perdede silah diğerine geçiyor. Aynen yıllardır bizim birbirimize yaptığımız gibi.

'HESABI VAR'

Yılların sonunda şimdi anlıyorum ki, meslekte bile inanılmaz olaylar ve iftiralarla karşılaşmışım... 'Adınızı Metehan verdi, Hükümet sizi istemiyormuş, o nedenle sizi işten çıkarıyoruz' diyecek kadar üzerimden iş çevirmeye kalkanlardan, söylemediğim sözleri tepe yönetimlere aktarıp aklınca yerini sağlamlaştırmaya çalışanlara dek... Bugün artık bunların hepsini tespit etmiş durumdayım. Ama unuttukları bir şey var; "Allah'ın da bir hesabı vardır.'

KİMSE HATASINI KABUL ETMİYOR

Artık şu geldiğimiz noktada bugün Türkiye'de kimse eleştirilmeyi, hata yaptığını kabul etmiyor. Özür dilemiyor. Eleştirilerin bazıları da saygı sınırlarını aşıyor. Toplumun bir çok kesiminde kızgınlıklar var. Bu her geçen gün düşmanlığa doğru gidiyor. 16 yaşındaki bir çocuk tutuklanabiliyor. Kimse ne ona ne de başkalarına 'Gel anlat nedir hatamız' deme büyüklüğünü gösteremiyor.

Başta, hükümet olmak üzere herkes artık nerede hata yaptığını, nerede ne hesap vermesi gerektiği bilincine varmak zorunda. Ülkede bazı işler iyi gidiyor ama bazı işler hiç iyi gitmiyor. Bence bugün Türkiye'nin en önemli sorunu 5 gidiş 5 gelişli yollardan çok, karşılıklı birbirimizi anlayacak gidiş geliş tek diyalog yolunun olmaması. Dinlemiyoruz, empati yapmıyoruz. Sosyolojik bir restorasyon, hayati öncelik arz ediyor.

BU ÜLKE BU SIĞ SULARDA BOĞULMAYI HAKETMİYOR

Bu ülke ne okyanuslar aştı ama bu sığ derelerde boğulmayı haketmiyor. Herkesin bir siyasi tarafı olacaktır. Bu çok doğal ama insan bazen en yakınının bile hatasını yüzüne söyleyebilme cesaretini ve samimiyetini gösterebilmeli. Şimdi, bu yazıyı okuduktan sonra akla hayale gelmeyecek yerlere çekenler de, hak verenler de ya da kendince ilgisiz bir sonuç çıkaranlar da olacaktır. Hepsinin şimdiden canı sağolsun. Ama herşey burada yazılı.

BU YOLDA DEVAM EDECEĞİM

Bu yazıyı ne kendimi sevdirme, ne günah çıkarma ne de moda tabirle bir algı operasyonu için yazdım. Bu bir borçtu. Ben bu adımı attım umarım anlayan anlar ve herkes de bu güzel ülke için üzerine düşeni yapar. Artık ne kaybedecek zamanımız, ne yıpranacak sinirlerimiz ne de geleceğimiz için lüksümüz kaldı. Ben bu yolda yürümeye devam edeceğim.