BABA: Kızan, karışan, sinirlendiren. Koruyan, sarılan, özlenen; manası yokluğunda daha iyi anlaşılan kişi. Birçok dilde benzerlik gösteren kelime, "ba" çocuk sesinden türemiştir…
                            
38 küsur yıllık hayatımda baba olarak yaşayacağım ilk babalar günü bu yıl ve ne yazık ki aynı zamanda babasız olarak yaşayacağım da…
 
Baba oldum ve tam doksan gün sonra babamı kaybettim. Hani, Cemal Süreyya’nın dediği gibi; “Sizin hiç babanız öldü mü?/ Benim bir kere öldü. /Yıkadılar aldılar götürdüler. /Babamdan ummazdım bunu kör oldum…”
 
Altı yıl mücadele verdi o meşum, o adı batasıca hastalıktan kurtulmak için. Altı yıl mücadele verdik üç oğul ve bir de annem ama olmadı. Herkes yeni yıla girmek için dakikaları sayarken biz babamızın elini tuttuk sımsıkı, hayata tutunsun diye…
 
Ama olmadı yeni yıl için sadece bir buçuk saat kala elimizi bırakıp gitti…
 
Ben küçük, yürümeye ve konuşmaya yeni başlamış bir çocuk gibi, bir bebek gibi yetim kaldım 38 küsur yaşımda…
 
Boğazıma bir yumru saplandı, omzuma dağlar yüklendi ki ben o dağlara, dağ gibi babama sırtımı dayamıştım, o varken hayatta hiçbir şeyden korkmazdım…
 
O yaşadığı müddetçe kimse bir şey yapamazdı bana, arkamda babam vardı…
 
“Hayatta ben en çok babamı sevdim” ama bırakıp gitti beni yetim kaldım...
 
38 küsur yıllık hayatımda baba olarak yaşayacağım ilk babalar günü bu yıl ve ne yazık ki aynı zamanda babasız olarak yaşayacağım…
 
Ama yine de tek tesellim artık ben de bir babayım. Sekiz buçuk aydır “yüreğime akan NEHİR’ime” en az babam kadar mükemmel bir baba olmaya çalışacağım; Sırtını bana dayayıp hayatta hiçbir şeyden korkmasın…

twitter.com/_MehmetUtku
facebook.com/Mehmet-Utku-Yazıları