Biz bir hastanenin soğuk koridorlarında bekleyip,
En sevdiğimizin adını
Camlara asılmış listelerde arayacağız;
Sen: “Terörle yaşamaya alışmalıyız” diyeceksin.
Ne güzel!
En sevdiğimizin
Bilmem kaç parçaya bölünmüş bedenini de
Alıştıra alıştıra verecekler demek ki:
“Vücudunun alt kısmını bulamadık ama üst kısmı burada! Metin olun!”
“Ve canlı bombayı da yakaladık, çok şükür!”
Hey, siz, harem artıkları!
Hangi haremin, hangi kısmında, hangi iç oğlanları tarafından yetiştirildiyseniz,
Geldiğiniz o karanlığa geri dönün!
Hadım edilmiş insanlığınızla
Saldırmayın
Yakınlarını kaybetmiş insanların acılarına!
Yarattığınız enkazı, “yayın yasaklarınız” bile kaldıramaz!
Bu millet tevekkül sahibidir,
Ölüm acısına da alışabilir elbet!
Fakat bu milletin ihanete alıştığı
Asla görülmemiştir!
Hey, siz, harem artıkları!
Kesin sesleriniz artık!
Dönün çöplüklerinize, kendi çöplüklerinizde ötün!
Neye alışacağımızı
Sizden öğrenecek değiliz!