Suat Kınıklıoğlu, 2007-2011 arasında AK Parti'de milletvekilliği yaptı. Bu dönem içerisinde partinin üst yönetim kademesi olan MKYK'da görev aldı. Kınıklıoğlu, şu andaki AKP'ninnin, kendisinin Meclis'te olduğu AKP ile hiçbir alakasının olmadığını söylüyor. Kınıklıoğlu, erken seçimden çıkacak tablonun 7 Haziran'dan çok farklı olmayacağını düşünüyor.
 
‘KİM DAHA MİLLİYETÇİ’ FİLMİNİ İZLEYECEĞİZ

*Erken seçim kararı alındı ve 1 Kasım'da tekrar sandığa gidilecek. Sizin bu seçimden beklentiniz ne yönde. Farklı bir tablo çıkar mı?

Seçime 2 ay var ve bu süre çok uzun bir süre. Bu pazar seçim olsa fotoğrafta çok büyük bir değişiklik olmayacağı anlaşılıyor. Yani HDP’nin baraj altı kalması pek söz konusu değil, aksine oylarını artırdığı görülüyor. Ne var ki, 2 ay içerisinde Türkiye siyasetinde çok şey değişebilir. 1 Kasım’daki seçime şu anda olduğu gibi bir şiddet ortamında mı gireceğiz?

Öyle olursa seçim kampanyası çok problemli olur. 7 Haziran öncesinde bile çok olay meydana geldi. Bir de seçmende bir yılgınlık var. Son 15-16 ayda 3 seçim yaşandı. 3 seçim de kritik ve çatışmalı oldu. Şimdi hadi yine sandık başına diyoruz.

KÜRT SEÇMEN AKP’DEN DÖNDÜ

Seçmen yoruldu. Esasında 7 Haziran’da gramla tartılmış gibi bir sonuç çıktı ortaya. Seçmen ‘Koalisyon kurun’ dedi. Ama siyaset sınıfı bunu beceremedi. MHP’nin bu kadar katı bir siyaset izleyeceğini, muhalefetin stratejik akıl eksikliğini kimse ön göremedi. 1 Kasım seçiminde AKP ile MHP’nin müşteri kitlesi aynı. Muhtemelen seçime kadar ‘Kim daha milliyetçi’ filmini izleyeceğiz. Tehlikeli.

Kürt seçmen AK Parti’den HDP’ye döndü. CHP ile AK Parti arasında geçişkenlik yok. CHP ile MHP arasında olabilir ama orada çok yüksek bir geçişkenlik olmaz.

BU KEZ KOALİSYON ZORUNLU OLUR

*Peki, 7 Haziran’dan sonra hangi partiler daha iyi bir sınav verdi?

CHP bu süreci fena götürmedi. Daha yapıcı gözüktü. CHP bir miktar oylarını artırır ama tabii CHP’nin Türkiye’deki oy tabanı ve kapasitesi üç aşağı beş yukarı belli. 30’ların üstü zor. Şimdi herkesin kendisine sorduğu soru şu: Aynı tablo oluşursa ve yine koalisyon ihtiyacı hissedilirse ne olacak? Kamuoyu baskısının ama AK Parti-CHP ama AK Parti-MHP koalisyonunu zorlayacağını düşünüyorum. Yani koalisyon hükümeti kurmak zorunda kalacaklar diye düşünüyorum.

CHP-MHP TEK BAŞINA İKTİDAR OLURDU

*HDP yine mi dışarıda kalır?

MHP öyle bir pozisyon aldı ki, bırakın koalisyon ortağı olmayı dışarıdan desteği dahi kabul etmiyor. Bundan bir dönüş olur mu? Pek sanmıyorum. Keşke.

7 Haziran’dan sonra memleketin bir CHP-MHP restorasyon hükümetine ihtiyacı vardı. HDP buna dışarıdan destek verecekti.

Bu koalisyon bir protokol çerçevesinde 1 yıl içinde, son 3-5 yılın aşırılıklarını tek tek ele alır ve düzeltirdi.
Yani yargıda, emniyette, RTÜK’te, valiliklerde tekrar normale dönülebilseydi CHP ve MHP bir dahaki seçime iktidara gelirdi.

Yargının hali içler acısı. Toplumda adalet duygusu kalmadı. Türkiye’nin fabrika ayarları ile oynandı.

PKK SiLAHA SARILMAYA PEK HAZIRMIŞ

*Kürt sorunun çözümünde gelinen nokta sıkıntılı gibi gözüküyor. Buzdolabına kaldırıldığı söylendi. Hemen seçim sonrası bu tür söylemlerin olması ne anlama geliyor?

Türkiye’de herkes bu sorunun müzakereyle çözülmesini istiyor. Silahtan şiddetten Türkler de bıktı, Kürtler de… Bu yüzden bu açılım süreci kamuoyundan destek aldı. İnsanların sorguladığı şey şu: Çözüm sürecine ihtiyaç duyduğumuz sebepler doğruysa bugün neden tekrar şiddete dönüldü? Eğer PKK aradaki mutabakatı bozduysa, niye bozulduğu zaman değil de, seçimden sonra müdahale edildi? İnsanlarımız bu tutarsızlığı sorguluyor. Yanlış burada, yoksa elinde silah bulunanlara tabii ki silahla mukabele edilir. Yalnız, PKK da tekrar silaha sarılmaya pek hazırmış. Hükümetin gündemi ne olursa olsun PKK’nın tek taraflı olarak çatışmasızlık haline geri dönmesi lazım. Yoksa Türkiyeleşeceğim, sivil siyaset yapacağım diyen HDP’ye en büyük zararı PKK veriyor. Belli ki PKK, Selahattin Demirtaş ve HDP’nin siyasetteki yükselişinden rahatsız.

HÜKÜMET KÜRT SiYASETiNi ‘TERBiYE ETMEYE’ KARAR VERDi

DIŞ POLiTiKADA KiBiRLi DAVRANILDI

*Türkiye’nin dış politikası, şu an için kimsenin akıbetinin ne olacağını bilmediği bir alan. Sizin de aslında uzmanlık alanınız. Hangi kritik noktalarda yanlışlar yapıldı?

2010’a kadar başarılı bir dış politikamız vardır. Batı ve Doğu iyi dengelendi. Türkiye gibi bir ülke bütün yumurtalarını tek sepete koyamaz. Daha sonra kantarın topuzu kaçtı. Bu kez Batı tamamen ihmal edilip bütün enerjimizi Ortadoğu’da tüketmeye başladık. Arap Baharı AK Parti liderliğinde bölgenin kendisine yakın olan İhvan ve türevlerinin baskın olduğu bir bölge şekilleniyor algısını oluşturdu. Zaten Ortadoğu’ya romantik ve ideolojik bir yaklaşım vardı. Dış politikamızın en büyük düşmanı kibir, gerçeklerden uzak ideolojik ve mezhepsel bir bakış açısı oldu maalesef. Türkiye şimdi bölgede çok sıkıntılı bir durumda.

PARTiYE EMEK VERENLER ŞU ANDA YOK

*Biraz parti içine geçelim. 2007-2011 arasında AK Parti milletvekiliydiniz, MKYK’da görev aldınız. Partinin değişim dönüşümüyle ilgili söylemler oldu. 2010 tarihi veriliyor. Bunun haklılık payı var mıdır?

İleride Türk siyasi tarihi AK Parti’yi şöyle yazacak: Partiyi anlamak için iki dönem vardır; 2002 ile 12 Eylül 2010 Referandumu arasındaki dönem ve 2010’dan şu anda da devam eden dönem. Şu anda olup bitenlerle bizim Meclis’te olduğumuz dönemin arasında alaka yok. Zaten o ilk dönemde partiye emek vermiş insanların çoğunu artık ne partide ne de sarayda göremiyorsunuz. Onlar dışarıda. Kamuoyu pek görmüyor ama bu isimlerin çok ciddi uyarıları var ama dikkate alınmıyor. 2002’den 2010’a kadar bir sürü insanın katkısı var. Bu parti yüzde 50’lere öyle kolay gelmedi. Bugün seçmenin önemli bir bölümü hâlâ bu partiye oy veriyorsa o dönemdeki performansın önemli rolü vardır.

AZİZ BABUŞÇU'NUN AÇIKLAMALARINA BAKIN

*Peki değişimin ana sebepleri nedir?

2010 referandumundan sonra kritik bir eşiğin atlandığı, meşruiyet sorununun giderildiği noktasına gelindi. Yeni bir aşamaya geçildiği Nisan 2011’de yani milletvekili listelerinin ilan edilmesiyle belli oldu. O zaman kimlerin tasfiye olup yerlerine kimlerin geldiğine bakarsınız esasında önemli işaretler vardı. Ama yüzde 50 oyun alındığı bir seçimde kimse bunları duymak istemedi. 2012 kongresinde bu süreç devam etti ve orada da merkez profilli ve daha makul diyebileceğimiz isimler tasfiye edildi.

*Peki, yerlerine kimler geldi?

Daha genç, daha ‘Milli Görüş’ geleneğinden ve Tayyip Erdoğan’a kayıtsız şartsız bağlı isimler geldi.Ben bunu 2012 Ekim’inde köşemde yazdım ama o dönemde bunları kimse duymak istemiyordu. 2010-2011 arasında yaşanan radikal değişimi göremedim. 2012 kongresinde dönüşüm netleşmişti artık. Aziz Babuşçu’nun 1 Nisan 2013’te meşhur bir beyanatı var: ‘10 yıllık iktidar dönemimizde bizimle şu ya da bu şekilde paydaş olanlar, gelecek 10 yılda bizimle paydaş olmayacaklar.’ Adam açık açık söylüyor. Yani gizli saklı bir şey yok. Bu açıklamadan 2 ay sonra Gezi patladı.

17-25'TE ORTAYA ÇIKANLAR AKLIMIZIN UCUNDAN GEÇMEZDi

*Sonrasında 17-25 Aralık geldi. AK Parti kuruluşunda ‘Yolsuzlukla Mücadele’ sözü var. Bu bağlamda yaşananları nasıl yorumlarsınız?

17-25 Aralık’ta ortaya çıkanlar hepimizi şaşırttı. Ama tabii yolsuzlukla mücadele edeceğini söyleyen bir partinin bu noktaya gelmesi siyaset biliminin en temel sözlerinden birini hatırlatıyor: ‘Güç yozlaştırır, mutlak güç mutlak yozlaştırır.’ Belediyelerde hoş olmayan bazı şeyler kulağımıza geliyordu ama böylesine büyük çapta şeyler aklımızın ucundan geçmezdi. Bu da birçok insanda hayal kırıklığına neden oldu. Siyaset ağır iş. Emeğinizi, zamanınızı, özel yaşantınızı vakfediyorsunuz, sabahlara kadar Meclis’te çalışıyorsunuz. 17-25 bu anlamda ciddi bir travmadır, önemli bir hayal kırıklığıdır.

PARTİ GERİLEME DÖNEMİNE GİRDİ

*AK Parti’nin iki dönemi olduğunu söylediniz. Şu anda yaşadığımız dönemin adını ne koyarsınız?

7 Haziran’ı sonun başlangıcı olarak görüyorum. Parti ‘gerileme dönemi’ içine girdi artık. Bunu partinin içindeki insanlar da görüyor. Özellikle partiye emek vermiş, aklı başında insanlar görüyor bunu.

TAYYİP BEY PARTİYİ RAHAT BIRAKSIN

*Peki, sizin tabirinizle ‘gerileme dönemi’nden ‘yıkılış dönemi’ne geçmemesi için önerileriniz nedir?

Cumhurbaşkanı’nın Anayasa’daki sınırlarına çekilmesi lazım. Sistemi en fazla geren şey bu. Bizim sistemde Cumhurbaşkanı tarafsızdır, partiler üstüdür. Siyasi gelenekler elbette vardır. Mesela Abdullah Bey de cumhurbaşkanlığı yaptı, zaman zaman eleştirildi ama sistemi zorlayacak bir konumda olmadı hiçbir zaman. Başbakandan rol çalma, daha baskın olma iddiası olmadı hiçbir zaman. Bir de Tayyip Bey’in partinin içindeki dinamiklere güvenmesi lazım. Partiyi kendi haline bıraksa belki daha yeni ve taze kadrolar oluşabilir. Ahmet Bey genel başkan ama bildiğiniz anlamda genel başkan değil.

YÜZDE 41, ALTERNATİFSİZLİKTEN

*O halde parti nasıl yüzde 41 oy aldı?

Bunun sebebi sadece partinin kimliği veya performansı ile alakalı değil. Ciddi bir alternatif sorunu var. Bir arkadaşım şöyle bir örnek verdi. AK Parti denizde seyahat eden büyük ve güçlü bir gemi. Ama son zamanlarda kaptanı garip hareketler yapmaya başlıyor, gemi sağa sola savruluyor. İnsanlar rahatsız atlayacak başka bir gemi arıyor ama bakıyorlar ki orada başka bir gemi yok. Sadece bir kütük var. Bu seçmen denizin ortasında kütüğe atlamaz. Yeni bir gemi inşa etmek lazım.

Kaynak: Bugün / Hüseyin Keleş