Ecevit’e kasa fırlatan esnafın ardından Bulvar ile Vekâletler Caddesinin arasında kalan bakanlık binalarının çevresine polis kulübeleri konmuş, Başbakanlık kapısının olduğu sokağa giriş yasaklanmıştı. Muhterem göreve geldikten sonra “Halkından korkan başbakan mı olur,” deyip Başbakanlık Binasının önündeki kontrolleri kaldırdı. Bu gösteri uzun sürmedi, birkaç sene sonra Güvenpark’tan Başbakanlık’a kadar her adım başında üniformalı polis görür olduk.
 
Bahsettiğim bölgedeki polis konuşlanması zaman içinde taşınabilir karakol büyüklüğüne erişti. Serpildi, şimdilerde en az on karakoldaki polis sayısına eşit emniyet mensubunun volta attığı bir garabete döndü.
 
Toplu ulaşımı kullanan hemşerilerim bilir; Bulvar’dan, otobüs ya da metro duraklarından dolmuşlara ulaşabilmek için Güvenpark’ı mesken edinen o koca-karakolcuğun ortasından geçmek mecburidir.
 
Neden? Güvenlik zafiyeti olmasın diye.
 
İşte o geçici görünümlü daimi polis obasına 180 metre mesafede onlarca kişiyi yitirdik.
 
***
 
Ankara dışından ve dünyanın dört bir yanından bizler için endişelenen dostlar gece boyu arayıp sağlığımızı sordu. Başkentteki bu patlamadan da kurtulabilmiş olanlarımız telefonu kapatırken aynı temenniyi defalarca duymuş olsa gerek: “Dikkatli ol!”
 
Gayriihtiyarî “Kendine dikkat et,” deyiversek de hepimiz dikkat edebileceğimiz bir şey olmadığını, tam bir Ortadoğu ülkesine dönen bu memlekette tesadüfen hayatta kalıyor olduğumuzu biliyoruz. Bir taşıt gelip yanında patlıyor. Ötende durup slogan atan bir bombacı kendini havaya uçuruyor. Kavşakta beklerken yanındaki çöp kovası infilâk ediveriyor.
 
Tek görevi parktan geçerken devletlilere küfreden olursa tepesine cop indirip derdest etmek olan polis güruhunun birkaç yüz metre ötesinde onlarca can yitirdik. Emniyet mensubu burnunun dibindeki atağa seyirci kalıyorken biz “sade bireyler” neye, nasıl dikkat edeceğiz? Neremizi kimden sakınacağız?