Şahsi bir mesele: Ne yaptı sana bu devlet?

14 Ağustos 2015 Cuma 08:59

Ece Temelkuran devletle tanışanların -sadece bir kısmının- hikayelerini yazdı...

Ece Temelkuran'ın Penguen Dergisi için hazırladığı o yazının bir bölümü...

Devlet bana hiç bilmek istemediklerimi öğretti kardeş. Bana sorarsan sana da doğrusunu öğretmişe benzemiyor...

Ne yaptı size bu devlet! Hiç! Devlet sana bir şey yapmaz. Çünkü sen devlet için bir TC kimlik numarasısın. Yani hareketsiz durursan, bir de tabii şansın yaver giderse bir kimlik numarası olarak kalabilirsin. Devlet seni şahsen tanımaya karar verene kaddar bir sorun yoktur. Bu seninde devleti şahsen tanıyacağın anlamına gelir tabii, maalesef.

24 Haziran 2010 günü mesala, böyle bir tanışma yaşandı. Genç bir mimar sadece 'kirli bir telefon numarasını' tesadüfen kullandığı için polisin teknik takibine yakalandı ve gözaltında işkence gördü. Yaşadıklarını gururuna yediremedi ve bir gece odasının camından atlayarak intihar etti. Onur Yaser Can böyle gitti. Ardından anlatılanlara göre özel bir insandı. Vicdanlı, adaletli, yaratıcı, zeki biriydi. Çok azımız onu tanıyabildik çünkü öldüğünde çok gençti. Mesala ben tanımak isterdim, belki siz de, ama onunla önce devlet tanıştı. Devlet bebden Onur Yaser Can'ı tanıma hakkını aldı.

Şahsen tanıdığım biri vardı 12 yaşında bir çocuktu. 2003 yılında öyleydi en azından. Umarım ölmeden büyümeyi başarabilmiştir. Okul birincisiydi. Sezsiz bir oğlan çocuğu. Benden önce onunla devlet tanıştığı için sesi çok az çıkıyordu, fısıldayarak konuşuyordu ve cümleleri bitiremiyordu. sadece terli olduğu için ondan şüphelenilmiş ve devletin dayağını yemişti. Bir gecekondunun damında konuştum onunla, tek ampul yanıyordu çardakta. Bu çocuk iflah olur mu diye düşündüm. Ama sanırım devlet bunu çok düşünmedi. Ben hala düşünüyorum mesala o çocuğu. Devlet bana bunu yaptı demekki. Aklımda kırık bir çocuk bıraktı. Bir çok çocuk var aklımda, yüzlercesi. Kızlı oğlanlı yaralı çocuklar. Bazılarının kolları kırılmıştı, altı yaşında olanı bile vardı. Devlet bana yetişkin bir adamın, altı yaşında bir çocuğu kolunu kırasıya dövebileceğini ve bunu hiç suçluluk duymadan yapabileceğini öğretti. Bu hiç hoşuma gitmedi...

YAZININ DEVAMI BU HAFTAKİ PENGUEN DERGİSİNDE...