Geçen sene Mart başı ile bu sene Mart başı arasındaki bir yıllık sürede, ABD’ye yerleşmeye karar veren milyoner sayımız, teferruatıyla birlikte 19.000 kişi. Bu sayıya Türkiye Cumhuriyeti vatandaşları ve vatandaş olmasa da Türkiye’de oturma iznine sahip yabancılar dâhil. Yani nakit, menkul ya da gayrimenkulleri toplamında varlığı bir milyon lirayı aşan ailelerden 19 bin kişi, yeni yurtları olarak ABD’yi seçmiş.
 
Aynı dönemde AB ülkelerinde yatırım yaparak oturma izni ya da vatandaşlık alan kaç yurttaşımız var, henüz bilmiyorum; fakat sıkça dönmeye başlayan “Letonya, Estonya veya Litvanya’da iş kurma fırsatı” konulu danışmanlık reklamları, bir pazarın oluştuğuna işaret ediyor.
 
Belli ki bazılarımız “giderek” yaşanabileceğine kanaat getirmiş, sessiz sedasız tası tarağı toplayıp memleketi terk ediyor.
 
***
 
Beni en çok meraklandıran, Hazirandan bu yana Güneydoğu’dan ayrılmak zorunda kalıp bölgeyi terk eden yurttaşlarımızdan ne kadarının Batıya göç ettiği.
 
“Terörle baş etmeye” çalışırken yurtsuzluğa itilenlerin yeni yurtları olarak nereleri benimsedikleri.
 
Kaç ailenin sınırlarla bölündüğü, kaçının hikâyesinin yeni başladığı.
 
“Toprağı olmayanın geleceği olmaz,” derken kaç hanenin geleceği pahasına geleceğinden feragat ettiği.
 
***
 
Bugünlerde en sık “gidenleri” düşünüyorum. Artlarında bıraktıkları umutların ne renk olduğunu, yeni heyecanlarının ne koktuğunu, gittikleri yerde kalabilecekleri bir yaşam için ne bedeller ödeyeceklerini...